Καθημερινά αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν… τυχαία!
Είναι αντικείμενα που χρησιμοποιούμε όλοι καθημερινά και βέβαια αγνοούμε την προέλευσή τους, αλλά και ποιος ήταν εκείνος ο… καλός άνθρωπος που σκέφτηκε να μας λύσει τα χέρια και να διευκολύνει τη ζωή μας. Κι αν νομίζετε πως η ανακάλυψή τους υπήρξε αποτέλεσμα πολύχρονης έρευνας και επαναλαμβανόμενων πειραματισμών, δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στην ακόλουθη λίστα και θα καταλάβετε ότι μερικές φορές η Θεά Τύχη είναι βασικός παράγοντας…
Η τσίχλα, ή το αποτυχημένο φυσικό λάτεξ
Πώς είναι δυνατόν από μια προσπάθεια για τη δημιουργία ενός φυσικού υλικού να φέρει στο στόμα μας την τσιχλόφουσκα; Κι όμως. Ήταν πίσω στο 1870 όταν ο Thomas Adams προσπαθούσε διακαώς να αντικαταστήσει το λάτεξ βρίσκοντας ένα φυσικό υλικό που θα έπαιρνε τη θέση του. Το υλικό που δημιούργησε ήταν μαλακό και εύκαμπτο αλλά δεν έκανε γι’ αυτό που εκείνος το προόριζε. Μέσα στα νεύρα του λοιπόν το έβαλε στο στόμα του και άρχισε να το μασάει. Μόλις είχε ανακαλύψει την τσίχλα, την οποία προώθησε το 1871 στην αγορά.
Πώς είναι δυνατόν από μια προσπάθεια για τη δημιουργία ενός φυσικού υλικού να φέρει στο στόμα μας την τσιχλόφουσκα; Κι όμως. Ήταν πίσω στο 1870 όταν ο Thomas Adams προσπαθούσε διακαώς να αντικαταστήσει το λάτεξ βρίσκοντας ένα φυσικό υλικό που θα έπαιρνε τη θέση του. Το υλικό που δημιούργησε ήταν μαλακό και εύκαμπτο αλλά δεν έκανε γι’ αυτό που εκείνος το προόριζε. Μέσα στα νεύρα του λοιπόν το έβαλε στο στόμα του και άρχισε να το μασάει. Μόλις είχε ανακαλύψει την τσίχλα, την οποία προώθησε το 1871 στην αγορά.
Τα πατατάκια, ή το αποτέλεσμα της οργής ενός μάγειρα
Το 1853 ένας ιδιότροπος πελάτης πήγαινε διαρκώς σε ένα εστιατόριο στη Νέα Υόρκη και έπαιρνε μονίμως πατάτες τηγανητές για να κάνει σχόλια και παρατηρήσεις σχετικά με το μέγεθος, τη γεύση, την τραγανότητα… Ποτέ δεν ήταν ικανοποιημένος. Μέχρι που ο σεφ George Crum, μετά από πολλές μα πάρα πολλές προσπάθειες να τον ικανοποιήσει σκέφτηκε να κόψει τις πατάτες πολύ πολύ λεπτές και να τις τηγανίσει. Μόλις είχαν γεννηθεί τα πατατάκια…
Το 1853 ένας ιδιότροπος πελάτης πήγαινε διαρκώς σε ένα εστιατόριο στη Νέα Υόρκη και έπαιρνε μονίμως πατάτες τηγανητές για να κάνει σχόλια και παρατηρήσεις σχετικά με το μέγεθος, τη γεύση, την τραγανότητα… Ποτέ δεν ήταν ικανοποιημένος. Μέχρι που ο σεφ George Crum, μετά από πολλές μα πάρα πολλές προσπάθειες να τον ικανοποιήσει σκέφτηκε να κόψει τις πατάτες πολύ πολύ λεπτές και να τις τηγανίσει. Μόλις είχαν γεννηθεί τα πατατάκια…
Ο φούρνος μικροκυμάτων, ή το ραντάρ που έλιωνε τις σοκολάτες
Ο Percy Spencer ήταν μηχανικός και εργαζόταν στην εταιρεία οπλικών συστημάτων Raytheon τη δεκαετία του ’40. Την περίοδο εκείνη εργαζόταν σε ένα ραντάρ όταν παρατήρησε με μεγάλη έκπληξη πως μια σοκολάτα που είχε στην τσέπη του έλιωσε. Κάπως έτσι προχώρησε στην έρευνα για την ανακάλυψη μιας συσκευής που θα ζέσταινε και θα έψηνε φαγητά χωρίς φωτιά. Ο φούρνος μικροκυμάτων ήταν προ των πυλών και το 1947,η εταιρεία κατασκεύασε το Radarange, τον πρώτο φούρνο μικροκυμάτων στον κόσμο.
Ο Percy Spencer ήταν μηχανικός και εργαζόταν στην εταιρεία οπλικών συστημάτων Raytheon τη δεκαετία του ’40. Την περίοδο εκείνη εργαζόταν σε ένα ραντάρ όταν παρατήρησε με μεγάλη έκπληξη πως μια σοκολάτα που είχε στην τσέπη του έλιωσε. Κάπως έτσι προχώρησε στην έρευνα για την ανακάλυψη μιας συσκευής που θα ζέσταινε και θα έψηνε φαγητά χωρίς φωτιά. Ο φούρνος μικροκυμάτων ήταν προ των πυλών και το 1947,η εταιρεία κατασκεύασε το Radarange, τον πρώτο φούρνο μικροκυμάτων στον κόσμο.
Η Coca-Cola, ή μία αποτυχημένη ιατρική θεραπεία
Γνωστή η ιστορία της ανακάλυψης της Coca-Cola μετά από πολλές προσπάθειες ενός φαρμακοποιού να δημιουργήσει ένα σιρόπι κατά των πονοκεφάλων. Το 1886 το μείγμα του φαρμακοποιού John Pemberton έγινε η μυστική συνταγή του πιο δημοφιλούς αναψυκτικού στον κόσμο.
Γνωστή η ιστορία της ανακάλυψης της Coca-Cola μετά από πολλές προσπάθειες ενός φαρμακοποιού να δημιουργήσει ένα σιρόπι κατά των πονοκεφάλων. Το 1886 το μείγμα του φαρμακοποιού John Pemberton έγινε η μυστική συνταγή του πιο δημοφιλούς αναψυκτικού στον κόσμο.
Τα post it, ή μια κόλλα που ξεκολλούσε
Ο Spencer Silver ήθελε το 1968 να φτιάξει μια ισχυρή κολλά για να συναγωνιστεί αυτές που κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά. Ωστόσο, η κόλλα του δεν ήταν τόσο δυνατή, με αποτέλεσμα ναι μεν να κολλάει αντικείμενα αλλά να ξεκολλάνε και εύκολα χωρίς μάλιστα να αφήνουν ίχνος κόλλας πίσω τους. Η κόλλα του έμεινε στα αζήτητα μέχρι που ένας συνάδελφός του χρόνια μετά δοκίμασε να την βάλει σε χαρτάκια που τοποθετούσε στα βιβλία που διάβαζε για να μην χάνει τις σελίδα που βρισκόταν…
Ο Spencer Silver ήθελε το 1968 να φτιάξει μια ισχυρή κολλά για να συναγωνιστεί αυτές που κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά. Ωστόσο, η κόλλα του δεν ήταν τόσο δυνατή, με αποτέλεσμα ναι μεν να κολλάει αντικείμενα αλλά να ξεκολλάνε και εύκολα χωρίς μάλιστα να αφήνουν ίχνος κόλλας πίσω τους. Η κόλλα του έμεινε στα αζήτητα μέχρι που ένας συνάδελφός του χρόνια μετά δοκίμασε να την βάλει σε χαρτάκια που τοποθετούσε στα βιβλία που διάβαζε για να μην χάνει τις σελίδα που βρισκόταν…
Οι σερβιέτες, ή τα επιθέματα για τραυματίες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Βαμβάκι καλυμμένο με γάζες ήταν ένα από τα βασικά επιθέματα που χρησιμοποιούσαν οι νοσοκόμες τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να καλύψουν τις πληγές των πληγωμένων στρατιωτών. Ωστόσο σκέφτηκαν παράλληλα πως αφού απορροφούσαν το αίμα θα ήταν ιδανικές για να τις χρησιμοποιήσουν εκείνες τις “δύσκολες” μέρες του μήνα. Έτσι κι έκαναν. Το 1920 γεννήθηκε η «Kotex», η πρώτη μάρκα σερβιέτας.
Βαμβάκι καλυμμένο με γάζες ήταν ένα από τα βασικά επιθέματα που χρησιμοποιούσαν οι νοσοκόμες τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να καλύψουν τις πληγές των πληγωμένων στρατιωτών. Ωστόσο σκέφτηκαν παράλληλα πως αφού απορροφούσαν το αίμα θα ήταν ιδανικές για να τις χρησιμοποιήσουν εκείνες τις “δύσκολες” μέρες του μήνα. Έτσι κι έκαναν. Το 1920 γεννήθηκε η «Kotex», η πρώτη μάρκα σερβιέτας.
Τα μπισκότα με κομμάτια σοκολάτας, ή ένα γλυκό που δεν πέτυχε
Η Ruth Graves ήταν ιδιοκτήτρια ενός πανδοχείου στη Μασαχουσέτη του 1930 και συνήθιζε να φτιάχνει χειροποίητα κέικ για τους πελάτες της. Σε μια τέτοια προσπάθεια αντιλήφθηκε ότι η σοκολάτα της είχε τελειώσει και σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει ημίγλυκα chips σοκολάτας που είχε στην κουζίνα της, κυρίως για γαρνίρισμα. Αυτά δεν έλιωσαν στο κέικ και κάπως έτσι το γλυκό έγινε ανάρπαστο, αφού ο κόσμος λάτρεψε τα κομμάτια σοκολάτας στο εσωτερικό του.
Η Ruth Graves ήταν ιδιοκτήτρια ενός πανδοχείου στη Μασαχουσέτη του 1930 και συνήθιζε να φτιάχνει χειροποίητα κέικ για τους πελάτες της. Σε μια τέτοια προσπάθεια αντιλήφθηκε ότι η σοκολάτα της είχε τελειώσει και σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει ημίγλυκα chips σοκολάτας που είχε στην κουζίνα της, κυρίως για γαρνίρισμα. Αυτά δεν έλιωσαν στο κέικ και κάπως έτσι το γλυκό έγινε ανάρπαστο, αφού ο κόσμος λάτρεψε τα κομμάτια σοκολάτας στο εσωτερικό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.